سیاست بدون اخلاق(سکولاریزم پنهان)

سیاست بدون اخلاق(سکولاریزم پنهان)

ورود به عرصه ی سیاست و حکومت بدون از تهذیب و تزکیه نفس و بدون توجه به اصالت اخلاق و تبعیت سیاست از او، میدان لغزشی است که صاحبش را به وادی هلاکت و نابودی می فرستد.حضرت امام(ره)سیاست را به سیاست الهی ،شیطانی و مادی تقسیم می کند و عینیّت سیاست و دیانت را همان سیاست الهی که غایت آن خیر،سعادت،فضیلت،عدالت،معنویت،امنیت،تربیت و... به ارمغان می آورد میداند.از آنجایی که بعضی در عرصه ی سیاست وارد می شوند بدون از اینکه توجهی به جایگاه رفیع اخلاق الهی  داشته باشند ، نکاتی را در مورد بعضی از آفات و آسیب های سیاست منهای اخلاق که نوعی سکولاریزم پیدا و پنهان است به سمع و نظر مخاطبین عزیز می رسانیم.

یکم – قدرت طلبی: وقتی سیاست تابع اخلاق نباشد روحیه ی قدرت طلبی حاکم و به دنبال آن خود بزرگ بینی و خود کامگی می آید و دارای عوارضی از جمله سرکشی،ظلم،تندی و تیزی،خردگریزی،تحقیر دیگران و ... می باشد. امام علی علیه السلام به مالک اشتر میفرماید: به مردم نگو به من فرمان دادند و من نیز فرمان می دهم پس باید اطاعت شود زیرا این گونه خود بزرگ بینی دل را فاسد ،دین را پژمرده و موجب زوال نعمت ها است.(نامه 53)

دوم – خودپسندی: یکی از جاهایی که خودپسندی و خودشکفتگی درونی بروز و ظهور می کند آنجایی است که شخص بدون رعایت اخلاق و تزکیه نفس در عرصه ی حکومت و سیاست بیاید و خود را بهتر و برتر از دیگران بداند. امام علی علیه السلام به مالک اشتر میفرماید :مبادا هرگز دچار خودپسندی گردی و به خوبی های خود اطمینان کنی و ستایش را دوست داشته باشی که این ها همه از بهترین فرصت های شیطان برای هجوم آوردن به تو است و کردار نیک نیکوکاران را نابود سازد. (نامه 53)

سوم – دروغ گویی و فریب کاری : از آفات و آسیب های مهلک و کشنده ی عدم تبعیت سیاست از اخلاق، حقه بازی و دروغ گویی است. بعضی برای رسیدن به نتیجه از هر ابزاری به ویژه دروغ گویی و نیرنگ استفاده می کنند. امام علی علیه السلام فرمودند: بد ترین سخن ، سخن دروغ است(و انّ شرّالقول الکذب) و می فرماید: به خدا قسم یک کلمه را از شما پنهان نمی دارم و هیچ نوع دروغی به شما نمی گویم.بنابراین اگر دروغ گویی و نیرنگ آمد اعتماد و اطمینان که از مهمترین سرمایه ها در روابط انسانی و اجتماعی است رخت بر می بندد . امام در نامه ای به یکی از کارگزارانش میفرماید:کسی می تواند بر مردم حکومت کند که نهان و آشکارش و قول و فعلش یکی باشد (لم یختلف سرّه وعلانیته و فعله و مقالته)

چهارم – خشونت گرایی: یکی دیگر از آفات فقدان اخلاق در عالم سیاست خشونت گرایی است که از پیامد های آن اختلاف و دشمنی ،تعدی و تجاوز به حریم دیگران ، تهمت و توهین ،قتل و غارت ، ظلم و.... می باشد. امام علی علیه السلام می فرماید : وقتی مردم گرفتار خشونت حاکمان شوند جامعه دچار چهار آسیب می شود.

1-خروج از راه درست:یعنی از مسیر حق،عدالت،و انسانیت خارج می شوند.

2-چموشی:یعنی مردم قانون شکن، بداخلاق و عصبی می شوند.

3-ریاکاری:یعنی به خاطر تهدید و یا طمع به دنیا فضای زندگی او را نفاق و دورویی و شرک  آلوده می نماید.

4-اعتراض و نافرمانی اجتماعی

بنابراین در حکومت اسلامی برای جلوگیری و رفع این آفات و آسیب ها ، رعایت قانون که منبعث از شرع مقدس و همینطور فرامین و دستورات ولایت امر که لازم الاتباع است ،امری اجتناب ناپذیر می باشد.

امام علی علیه السلام خطاب به مالک میفرماید:باد غرورت،جوشش خشمت،تجاوز دستت ،تندی زبانت را در اختیار خود گیر و با پرهیز از شتاب زدگی و فرو خوردن خشم، خود را آرامش ده تا خشم فرو نشیند و اختیار نفس در دست تو باشد و تو بر نفس مسلط نخواهی شد مگر با یاد فراوان قیامت و بازگشت به سوی خدا. (نامه 53)

پنجم – امتیاز خواهی:آسیب دیگر در سبک زندگی سیاسی بدون اخلاق ،امتیاز خواهی و تجارت برای دنیای پست و حقیر است.یعنی همان چیزی که رنگ و بوی اخلاص و کارو تلاش برای خدا در آن یافت نمی شود. امام علی علیه السلام درمورد عقیل که از او درخواست کمک کرده و آهن داغ را به او نزدیک کرده بود می فرماید: به او گفتم ای عقیل گریه کنندگان بر تو بگریند ،از حرارت آهنی می نالی که انسانی به بازیچه آن را گرم ساخته اما مرا به آتش دوزخی می خوانی که خدای جبّارش با خشم خود آن را گداخته است . تو از حرارت ناچیز می نالی و من از حرارت آتش الهی ننالم؟

و خطاب به مالک اشتر می فرماید:مبادا هرگز در آن چه با مردم مساوی هستی امتیازی خواهی .(نامه 53)

ششم- دنیا پرستی:اگر کسی وارد عرصه سیاسی شود و امام و پیشوای او اخلاق کریمه ی الهی نباشد تا بتواند بر شهوت و غضب تسلط و تعدیل نماید، به طور قطع به سمت دنیا طلبی و میل به زخارف پست آن منحرف می شود و در این موقع سعی می کند هر مزاحمی را از سر راه بردارد که چه ظلم و ستم ها،حق کشی ها، بی آبرویی ها،شایعه پراکنی ها، تهمت ها و... که صورت نمی گیرد .

امام علی علیه السلام در نامه 31 به امام حسن علیه السلام می فرماید:همانا دنیا پرستان چونان سگ های درّنده عوعو کنان برای دریدن صید در شتابند ، برخی به برخی دیگر هجوم آورند و نیرومندشان ناتوان را می خورد و بزرگترها کوچکترها را  ،ویا چونان شترانی هستند که برخی از آنها پای بسته و برخی دیگر در بیابان رها شده که راه گم کرده و در جاده های نامعلومی در حرکتند و در وادی پر از آفت ها و در شنزاری که حرکت با کندی صورت می گیرد گرفتارند .نه چوپانی دارند که به کارشان برسد و نه چراننده ای که به چراگاهشان ببرد...(نامه 31)

نکته- اهل سیاست بدانند که :حکومت و قدرت در نگاه پیشوایان دین به ویژه حضرت امیر علیه السلام برای دست یابی به عدالت ،امنیت، رفاه، تربیت و همین طور اقامه ی حق و دفع باطل بوده است .در غیر این صورت آنقدر بی ارزش است که تعابیر زیر از ایشان درس آموز و حکیمانه می باشد.

1-حکومت نزد من بی ارزش تر از لنگه ی کفش پاره است مگرآنکه وسیله ی اقامه ی حق و دفع باطل باشد.

2-حکومت نزد من بی ارزش تر از آب بینی بز است.

3-حکومت نزد من بی ارزش تر از استخوان خوک در دست انسان جذامی است.

4-حکومت نرد من بی ارزش تر از گیاه خشکیده است.

5-حکومت نزد من بی ارزش تر از برگ جویده شده در دهان ملخ است.

6-به خدا قسم اگر همه ی هستی و تمام آنچه زیر آسمان هاست را به من بدهند که خدا را به وسیله ی گرفتن دانه ی جویی از دهان مورچه ای معصیت کنم هرگز این کار را نکنم.

7-سوگند به خدا اگر تمام شب را بر روی خار های سعدان (سه شعبه که خوراک شتران بوده و سخت گزنده است) به  سر ببرم و یا با غل و زنجیر به این سو و آن سو کشیده شوم ، خوش تر دارم تا خدا و پیامبرش را در روز قیامت در حالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان ستم و چیزی از اموال عمومی را غصب کرده باشم. چگونه بر کسی ستم کنم برای نفس خویش که به سوی کهنگی و پوسیده شدن پیش می رود و در خاک زمانی طولانی اقامت می کند؟؟(خطبه 224)

والعاقبه للمتّقین